Z Nižozemskeje/Niederlande. Wót sedymnastego lětstotka dolnonimska (druge mjenja: dolnosakska, groningska) rěc we Nižozemskej jo wobstojała pód wliwom nižozemskeje. Jo pśewažowało měnjenje, až wóna jo dialekt nižozemskeje. Krotko pó Drugej swětowej wójnje su linguisty wuslěźili, až powědanje dialektow, kenž njejsu oficielne, kazy źiśece rěcne zwucowańske zamóžnosći. Tak měni teke tuchylnje na pśikład dr. des. Jessica Carolyn Bühler z Züricha, kenž jo wuslěźiła, kake su zamóžnosći źiśi we źiśowni a zakładnej šuli pśi pisnem wužywanju wusokonimskeje rěcy. Teke poměr wušych klasow nižozemskeje towarišnosći a nižozemskich medijow k powědarjam dolnonimskich dialektow jo był na wětšy part negatiwny. Tegdy samo powědanje nižozemšćiny z někotarym akcentom jo mógło pómjeńšyś šanse na wuspěšnu karieru. Toś ta situacija jo wunuźiła wjele starjejšych, aby źiśam dialekt dalej njedawali.