Głos: „Oster, Ostern, Frühlingswehen“

Jatšy, jatšy, hubuźenje,

jatšy, jatšy, wócuśenje

z nocneg spanja dłymokeg!

Kwětki kwitu rozkšasnjone,

duše chwale zwjaselone

togo z rowa stanjoneg.

Pśec, wy helske katowarje,

běšćo jogo martrowarje,

togo, ak was zatama.

Wězaś sćo tog žyweg kśěli,

juž we rowje sćo jog měli,

toś wón zrazom dobywa!

Ten, ak jo we rowje póbył,

jo na złosneg carta dobył,

złamał jogo helsku móc.

Nalěto na zemi grajo

a tu naźeju nam dajo:

Pśejźiś buźo rowa noc.

Zryta jo něnt smjerśi wězba,

zbóžnosć jo nam zasej wěsta,

hutšoba se wjaseli.

Skjaržba njej pśi jadnom rowje,

dokulž mamy zbóžne strowje.

Halleluja k k njebju zni.

Wšykne rowy su nět swěte,

smjerśi tšachy za nic měte,

dokulž Jezus z rowa sta.

Naše dny toś jěsno pśejdu,

njebja zorja górjej zejdu:

Jezus mója naźeja.