Dobry źeń, źiśi, ja som Putzi, ten nejmjeńšy wuchack we cełej ja­tšownej wuchacowni, a ja musym wam wulicyś, co jo se lětosa stało! Ja se myslim, až wy wěsćo, kak to jo. Wy maśo něco wósebnego prědk, se na njo wjaseliśo, a wetom pśiźo chórosć a wy sćo pśezymnjone a źibate. A něnto wšykno se sypnjo, a wy se tšašnje tužyśo a góriśo.

A tak jo se nam gano zejšło we našej wuchacowni. Jatšy su stojali pśed źurjami a wjele źěła jo na nas cakało. Ale co jo? Nicht se njewjaseli, wšykne wuchace jano zdychuju, tśichaju a kjachaju a maju łdzy we wócyma. Ja som stupił prědk źuri a wuglědał tu wobradu: Wjelicke carne dešćowe mroki. Co ga jo z našeju dešćoweju Trudu? Gniwa se wóna?