Bernd Pittkunings alias Pytko jo znaty serbski spiwaŕ, abo ‒ kaž sam cesto groni ‒ pěsnjaŕ. Wón njewustupujo z dwójorěcnym programom jano w Dolnej a Górnej Łužycy, ale teke zwenka njeje. Wót awgusta źěła wón w bibliotece Serbskego domu w měsće. Alfons Wićaz jo se z nim rozgranjał dla jogo nowego nadawka, a dla dalšnych planow ako pěsnjaŕ.

Nowy Casnik: Kak jo k tomu pśišło, až sćo pśewzeli nowy nadawk w serbskej bibliotece?

Bernd Pittkunings: Ja som pytał pódla mójogo pówołanja ako wuměłc-spiwaŕ dalšne druge źěło. Ze pśigódu som zgónił, až pytaju zagronitego za biblioteku. Ja som měł hyšći dosć casa, aby se pśizjawił w Załožbje za serbski lud, ku kótarejž biblioteka něnto słuša. Pjerwjej jo ju wobstarała Domowina.

Co jo Was pśi tom wabiło?

Pśedewšym knigły. Južo wót źiśecych lět se za nje zajmuju. Naš nan jo se doma wó to starał, aby my knigły cytali. My smy měli teke we jsy biblioteku, źož som sebje rad knigły póžycał. Tamna bibliotekarka jo była fachowje wjelgin dobra. Wóna jo woglědarjam biblioteki na pšašanja k wopśimjeśu knigłow wobšyrnje wótegranjała.