Z Miłoraza/Mühlrose. Slědnu sobotu su měli muzikalisko-literarne wótpołdnjo na Cechoc dwórje. Pśišli su miłoraske, slěpjańske kaž tež gósći z Górneje Łužyce a z Chóśebuza. Jich jo nagromadu 20 było.

To jo było wjasołe wótpołdnjo. Pór luźi wót Rowniskego wejsańskego źiwadła jo pokazało luštny kus wót Žuroc (Žurojc) manźelskeju. Wónej stej měłej wjele wjelikich kulkow, a źo ga dejtej z nimi? Wónej stej piwnicu dłymšu napórałej. Źěłajucej stej w zemi namakałej kašćik ze złotom! Aby žedne złoźeje se njedobili do domu, su psa wótwězali, až dej głosnje łajaś, gaž něco buźo. Žeńska jo wušej togo dejała spaś w piwnicy – a gubu źaržaś wót złota. To njejo se cełe tak raźiło, Majka jo pó cełej jsy tšubit šła wót togo złota. Kuždy jo to zgónił, samo ten gnadny kněz groba. Co wón Žuroc wześ to złoto? To tako, ale na kóńcu jo „wšycko“ derje wujšło. Šwank jo był dwójorěcny, a jo wjelgin derje pasował k Cechojc staremu dwóroju.