Na domowniskem a drastwinem swěźenju w Bórkowach som teke lětosa pśi stojnicy dr. Edeltraud a Rolfa Radochlic błotojsku pratyju kupił. Mjaztym som knigły pśecytał – som měł wjasele na pśinoskach 31 awtorow na cełkownje 132 bokach. Njok k wopśimjeśu nic pisaś, to jo w Casniku juž było, ale pódaś jano někotare myslicki:

– We wšyknych doněntejšnych lětnikach pratyje, to groni wót 2005 do 2019, jo był na titelnem boku ten słomjany stog wiźeś. Ale w nowej ediciji 2020 dejś ten rědny symbol Błotow pytaś. A glědaj, tam w kurjawkowatej slězynje jen namakajoš. Na akwarelu bórkojskego mólarja Wylem Zeleńka (nimski Wilhelm Selleng pisane) su druge wósebnosći krajiny primarne.

– W „domowniskich knigłach“ (tak w titelu stoj) glědamy, to se wě, na serbski późěl. Mjenja dnjow, mjasecow, teke městow a wjaskow, z kótarychž su awtory, a k tomu nimsko-serbska rubrika „kurz erzählt – krotko wulicowane“, to jo ako kužde lěto. W nowem wudaśu stej jano originalna baseń Źilki – to jo nowa redaktorka Casnika Jill-Francis Ketlicojc „Nad lěśnym gatom“ a baseń „Škobrjonk“ Marjany Domaškojc z lěta 1925. Wěcej serbskego teksta bóžko njejo.