Pódstupim/Drježdźany. Až kanclaŕ abo kanclarka Nimskeje źaržy nagrono do nowego lěta, jo wjelesym znate. Ale teke ministarske prezidenty zwězkowych krajow spominaju zachadne lěto a glědaju do pśichoda. Tak sćo mógali se woglědaś teke nagronje Dietmara Woidkego a Michaela Kretschmera na telewizijnyma sćelakoma rbb a mdr. Co stej groniłej – jo to grono było wót Łužyce abo wót Serbow?

Bramborski ministarski prezident Woidke jo (mjazy drugimi) chwalił, až w Bramborskej tuchylu jo jano wjelgin mało luźi bźeze źěła. Wón měni teke, až źiśownje a šule w našom zwězkowem kraju su tak derje wugótowane ako žednje do togo. K Łužycy jo wón gronił (w nimskej rěcy): „Nam wšyknym jo jasne: Buźomy dalej hyś, což nastupa wótstupowanje wót brunice, a jaden źeń buźomy jo dokóńcowaś – teke, dokulaž šćit klimy jo notny, to se njamóžo prěś. Rownocasnje ale muse nowe źěłowe města nastaś, ako su derje zapłaśone. Mócna Bramborska trjeba mócnu Łužycu.“