Lětosa jo se nam ku gódam něco wjelikego wobraźiło: Mamy Bóže słowo w našej aktualnej dolnoserbskej rěcy k dispoziciji. Comy tu góźbu wužyś, aby toś ten tekst ku gódam wózjawili. Wón jo napisany pla ewangelista Lukasa w drugem stawje.

1. Wóno pak se stanu we tych samych dnjach, až pśikazń wót kejžora Augustusa wujźe, aby wšyken swět zapisany wordował.

2. A to zapisowanje běšo to prědne, a stanu se, gaž Cyrenius Syrisku zemju zastojašo.

3. A wšykne źěchu, aby se dali zapisaś, kuždy do swójogo města.

4. A Jozep źěšo tež z Galilejskeje, z togo města Nacareta, do Žydojskeje zemje k tomu městu Dabita, kótaremuž gronje Betlehem, togodla až wón z teje wjaže a šlachty Dabita běšo, aby se dał zapisaś z Mariju, swójeju zlubjoneju žonu, kótaraž samodruga běšo. A wóno se stanu, gaž wónej tam běštej, wordowachu te dny dopołnjone, až wóna póroźiś derbješo.

7. A wóna póroźi swójogo syna, togo pjerwopóroźonego, a pówi jogo do pjeluchow, a połožy jogo do žłoba, togodla až za nje žeden rum we tej góspozy njeběšo. A pastyrje běchu we tom samem kraju na pólu pśi tych buchtach, a wobzwarnowachu nocy swóju rědownju.