Wót 20. do 25. awgusta jo był w Ljubljanje, głownem měsće Słowjeńskeje, 4. Festiwal krotkego filma FeKK. Na prědnem dnju festiwala jo se w wuběžowańskej sekciji słowjeńskich filmow pokazało prědnych wosym wót dogromady 25 filmow dłujkosći wót jadneje minuty do pśisamem poł góźiny. Mjazy tymi jo był dwanasćominutowy film teke we Łužycy znatego korutańskego wuměłca Karla Vouka, kenž se dotyknjo znicenja brunicy dla. Twórc sam groni: „Film pokazujo, kak se brunica wudobywa, wót pódpušćenja bomow až k renaturěrowanju. Serbske jsy a kultura Łužyskich Serbow se južo z lěta 1924 wótbagruju: 136 jsow jo se zgubiło, wót nich jo było 125 serbsko-nimskich. We filmje se pšašanje stajijo, lěc stej šćit wustawy a pśirody rownogódnej. Ako pśirownanje za zgubjone jsy se pokažo kumštny gat, do kótaregož su tysace kunkawow Bombina bombina pśesedlili. Akustiska analogija za felujucu rownowagu mjazy cłowjeskimi pšawami a pśirodošćitom stej zaměnjonej zukowej smuze – kunkotaś verso mašinowe zuki brunicoweje jamy (do serbščiny pśestajiła Christina Kliemowa).“