Lube źiśi a starjejše,

insektam njejźo se wu nas derje. To pśitrjefijo teke za tśmjele. Wěsćo, kake tśmjele su? Jaden wjeliki pśikład jo pśedstajiło Nimsko-Serbske źiwadło w źiśownjach, hortach a šulach.

Źinsa cu něco wót tych małych tśmjelow pisaś. Teke wóni su wjelika pomoc pśi woprošenju zeleniny a sada. Znajomy 36 družynow w Nimskej. Wót nich jo 16 wobgrozonych.

Hynac ako pla pcołkow jo jaden lud jano jadno lěśe žywy. W zymje se matka (Hummelkönigin) sama chowa, zbytny lud wótemrějo. W ranem nalěśe jo jano matka ducy. Wóna se pyta město za tśmjelišćo. Take město móžo byś kopica sprochnjetego drjewa (Totholz), rozdora we kamjenjach (Steinspalten) a myšyne źěry. Teke gnězda ptaškow abo izolacija domow mógu intresantne byś. To wšykno matka inspicěrujo. Kužde lěto co nowe tśmjelišćo měś. Źož se jej spódoba, tam se twari swójo tśmjelišćo (Hummelnest). Tam njaso jaja. Stakim załožyjo nowy lud. Tśmjele njamaju žednogo składa za nektar. Wóni njeproducurěju mjod.

Comy tśmjelam pomagaś, wu nas žywe wóstaś? Toś móžomy jim bydleńko natwariś.

Co hyšći móžomy cyniś?