Z města Sarajevo do města Mostar njejo daloko, jano něźi 150 kilomejtari. Tam jo była druga głowna stacija našeje dłujkeje jězby pó Balkanje. Krajina ducy jo górowata, wjelgin zelena, na pólach cesto wjele zeleniny a casy su k wiźenjeju rěka Neretva a druge tšugi. Smy jěli pśez mjeńše města, mjazy drugim Konjic, źož běchu w casu Tita twarili wjelike bunkarje ako šćit pśed atomoweju wójnu...

Sahra – naša pśijazna pśewóźowarka w Bosniskej – jo wužywała ten cas až do Mostara, aby nam teke wšake wulicowała wó tej wójnje w Bosniskej w lětach 1992-95, do kótarejež su byli głownje za-pśěgnjone Serbiska, Kroatiska, Bosniska, Montenegro a NATO. Něźi 100.000 wójakow a wobydlarjow jo pśi tom pśisajźiło swójo žywjenje, pśisamem połojca wobydlari w Bosniskej a Herzogowinje jo wuběgnuła do susedneje Kroatiskeje a drugich krajow, teke do Nimskeje.