W cerkwi swětego Bartolomeja w Běłej Górje (Belgern) pla Torgawy (Torgau) nad Łobjom (Elbe) jo, stojš-li pśed zachodom, na lěwem boce zamurjowany pśibogowy kamjeń ze słowjańskego casa. Wón jo južo zmjernjony. Weto póznajo se muskeca wósoba z dołoj wustrětyma rukoma.

Wó kamjenju jo zachowana ludowa powěsć, kótaruž Běłogórjańske tak wulicuju: Něga jo se zalubował Nykus z Łobja do rědnego źowća z Běłeje Góry. Wónej stej se lubowałej a pó jadnom lěśe jo se jima naroźiło góle. Młoda maś jo kśěła góletko rada dupiś daś. Wódny muž pak jo jej to kšuśe zakazał. Jadnu njeźelu jo wóna kšajźu šła do cerkwje namšu, aby synka dupiś dała. Nykus jo to zgónił a pśichwatał. Ako wóna z cerkwinymi źurjami jo z dupjeńcom wustupiła, ga jo jej wódny muž góle z rukowu wutergnuł a gramnje wó sćěnu cerkwje bricnuł. Tam jo wóno skamjeniło.