Bóže źiśetko Jezus ma něnto śěžke dny. Wšuźi jo zogol. Wšuźi se swěśe a błyskocu swětła, ale z huswětlenim našych hutšobow njama to swětło wjele cyniś. Kužde lěto glědam tužnje na ten samy teater. Wjele lampow, małko swětła. Wjele lamety, ale žedna mysl nutśi. Wjeliki kśik a drěśe, ale małko słow. Ten swěźeń jo južo dawno nam zebrany. Cas pśichoda a gódy su hordowali wóra industrije a su swěźeń konsuma. Njama kśesćijańska gmejna wěcej togo awtorskego pšawa? Njejsu gódy měli raz něco z Jezusom cyniś? Dla cog jo ta nastupnosć nam kśesćijanam se ceło z rukow husunuła? Smy my byli pśeliš glěwke a zaspane, ako smy wót gód a pśichoda prjatkowali?

Ja njewěm, co Bog na njebju wót togo źaržy, gaž wiźi, co smy how na zemi z adwenta a gód napórali. A kak jogo syn hordujo pśedawany. Gaž wiźi, až z jogo syna, ak jo za nas wumrěł a z rowa stanuł, nastanjo figurka we kórytku. Ale snaź njejo Bog taki surowy. Snaź glěda na to tšojenje z humorom. Chto to kradu wě?