Pó reformaciji cerkwje pśed 500 lětami jo se pśesajźił princip maminorěcnego prjatkowanja. W 14 městach Dolneje a sedym městach Górneje Łužyce smy měli Serbske cerkwje, na jsach njelicobne dalšne, w Dolnej Łužycy něźi dwěsćě. W l. 1548 jo Mikławš Jakubica zakóńcył dolnoserbski pśełožk Nowego testamenta. To jo był jaden z prědnych pśestajenjow Lutheroweje Biblije zewšym. Gaby se śišćała, kaž jo pśestajaŕ Jakubica kśěł, a namakała pódeprěśe nimskeje hušnosći, by Serby źinsa nejskerjej měli zgromadnu pisnu rěc. Prědne serbske knigły pak wóstachu rukopisne. Nejskerjej dla w Špańskej roźonego katolskego krala Nimskeje a pózdźejšego kejžora Ferdinanda I. (1503 – 1564). Ten jo tuder w l. 1547 zakazał ewangelske śišćarnje. Pismojstwo Serbow jo se weto huwijało. Duchowne su liturgiske teksty a kjarliže pśestajali. Biblija, Lutherowy Mały katechizm, spiwarske knigły a dalšne śišće su byli słupy se huwijajucego serbskego pismojstwa.