Pla nimskego kněžarstwa zagronity za pšašanja wusedlarjow (Aussiedler) a narodne mjeńšyny Hartmut Koschyk jo we mjenju kněžarstwa zgromaźinu wutšobnje póstrowił. Wón jo Domowinje z chwalecymi słowami wobwěsćił, až jo „wójowarska, wiselna partnarka“, z casami wobuzna. Taka pak dej wóna byś, pśeto jano „góle, ak se z głosom źerjo, se do suchych pjeluškow wuwijo“. Wón jo pśipóznał, až Domowina ma něnto wjeliki nadawk pśed sobu: rěc a kulturu pśiducym generacijam dalej daś. Wón jo pśilubił, až kněžarstwo buźo serbskej załožbje nadalej pjenjeze pśipłaśowaś. „Pjenjeze pak njejsu wšykno“. Wón jo wobspomnjeł projekt digitalizěrowanja serbskeje rěcy, pśeto serbska rěc dej wóstaś žywa we komunikaciskich rumach młodeje generacije. Wón jo wuchwalił angažement Domowiny k lěpšemu drugich mjeńšynow w Nimskej. A jo pódšmarnuł, až Nimska co europske dogrona dopołniś. „My pak musymy cesto wšykne na naše słušnosći dopominaś, a dla togo musymy byś wachowne“.

*