W našom rěźe wó starjejšych, kótarež powědaju wěcej ako jadnu rěc ze swójimi źiśimi, pśedstajijomy źinsa Gregora Kliema. Z nim jo powědała Stefanie Krawcojc.
Nowy Casnik: Źo sćo Wy žywe?
G. Kliem: Bydlim z partnarku Katharinu a synom w Lipsku.
Wót źo pochadaśo?
Ja som z Dolneje Łužyce (Chóśebuz /Dešno), a Katharina z Barlinja. Naš Janoš/Janosch jo 1½ lět stary a naroźony w Lipsku.
Kaku rěc powědaśo doma?
Powědam wót zachopjeńka konsekwentnje serbski ze synkom, pó principje „jadna paršona – jadna rěc“. Z Katharinu powědam nimski. Wóna z Janošom nimski powěda. Mója mama z nim teke konsekwentnje serbski powěda, ale božko se tak cesto njewiźimy. Janoš móžo južo wšake słowa we wobyma rěcoma groniś.
Rozmjejo Katharina serbski?
Wóna po źělach rozmějo – to pak pśiběra, dokulaž kuždy źeń ze synom pasiwnje sobu wuknjo.
Sćo teke měli wobmyslenja?
Ja (hyšći) njamógu 100% serbski. Togodla mam casy problem, se dosegajucy wugroniś. Ale tak až ten małki wěcej a wěcej wuknjo, markuju, což ja hyšći njewěm a to musym pón se pśiswójiś.
Kak cesto sćo we Łužycy?
Smy snaź raz w mjasecu w Dešnje.