Turjej/Tauer. „Což smy łoni wu­gbali, móžo se zdaś njespektakularne, ale my wiźimy jo hynac. Naša gmejna jo derje wótwardowana, a my smy wjele cynili, aby to tak wóstało“. To jo groniła šołtowka turjańskeje gmejny Karin Kalawcyna tym wokoło 30 pśiglědarjam pětk tyźeń na woklapnicy w hotelu Christinenhof.

A to jo licba „małkich“ statkow, ako wóna měni. Nowe topjenje w młoźinskem klubje, płot pśi źiśowni, nowe łazydło (Klettergerüst) za źiśi, nowa tšawa na kjarchobje, pórěźenje lampow pśi janšojskej droze, nowe ławki a wjele drugego... Wšykno jo gmejna sama wugbała, zwětšego ten pśistajony gmejnski źěłaśeŕ, ak jo měł źěła dosć. Samo majski bom jo wón musał dwójcy holowaś: ten prědny su njeznate šposarje jim zawcasa pśerězali.

Jano rědko su cuze firmy na pomoc wołali: gaž elektriski licak (Zäh­ler) na sportnišću jo se dejał pśenowiś, abo aby wuflastrowali to městko, źož stoj container za głažk. Pśez tu žarjabnosć ma Turjej wurownany etat – rědke zjawjenje we źinsajšnem casu.