Něto, gaž jo se zachopił swěźeń 500. jubileja reformacije, jo góźba spomnjeś na jadnog pśisporjarja protestantizma a pśisamem zabytego syna łužyskego kraja, ako jo w cuzej zemi prědk 395 lět wócy zamžerił:

Jan Bok – Bocatius

*1569 Wětošow

…1621 Uherský Brod.

Rownož jo měł góruce póžedanje za swójeju domowju, njejo to jomu pśisud wobraźił: Serbski humanist, magister Jan Bok / Johannes Bock-Bocatius, kenž pisašo se gjardy „Sorabus – Lusatus – Vetschoviensis“, zamrějo w dalockem hungorskem měsće Uherský Brod.

Wón basni łatyński, nimski a hungorski a bu cesćony ako „poeta laureatus caesareus“ (kronowany basnik). Serbski pisał njejo. Serbski biografiski słownik spomnjejo knigły z radneju licbu tek nimskich basnjow: Bocatius redivivus – Olympias carceraria, Košice 1611, ako maju pódtitel Andächtige schöne geistliche Lieder, im Gefängnis, mancherlei Not, Kreuz, Elend und Anliegen tröstlich zu singen. Na spomnjeńskej tofli pśi Wětošojskej cerk-wi cytamy štucku z tych knigłow:

Erzürn dich nicht, o frommer Christ,

wer weiß, was du zu Jahre bist.

Ist heuer dein die Klage,