Chóśebuz/Cottbus. Na Dolnoserbskem gymnaziumje su zachadny tyźeń wałtoru pśewjadli wótpołdnjo za źiśi ze zakładnych šulow, ako chójźe hyšći do slědneje šesteje klase. Wóni su měli góźbu do gymnaziuma woglědaś a „pónuchaś“, kak how jo. Wóni ga budu musaś we pśiducem lěśe wobmys-liś, źo kśě dalej wuknuś, a źěl wót nich buźo kśěś na gymnazium hyś.

Tu góźbu jo jadnab 30 wuknikow póžyło. Wóni su mógali wu-zwóliś jadnu wót tśich stacijow: wucbu fyziki, serbsku wucbu a nimsku wucbu/wuměłstwo.

Ta serbska štunda jo stojała pód motto „Na serbskich slědach w Chóśebuzu“, a ju jo wobstarała wucabnica za serbsku rěc Angela Šurmanowa. Sedym źiśi z města jo k njej pśišło. Wšykne zachopjeńkarje: Žedno wót nich njejo měło dotychměst serbsku wucbu w šuli. „A dla togo smy kśěli serbsku wucbu dožywiś“ – su wšykne wobjadnje Casnikoju gronili. Wucabnica jo jim we pśijaznem a spódobnem rozgronje nawucyła prědne słowa, póstrowjenje, a teke prědne spiwanje. Źiśi su woglědali fotografije ze serbskimi motiwami w měsće, mjazy drugim Serbski dom abo serbsku studnju. Wóni su dejali wugódaś, co a źo to jo.