Ze Kśišowa/Krieschow. Gaž zaśěgnjo nazyma ze swójimi pyšnymi łopjenami, jo pśišeł moment, raz zawustaś a źěkowny byś. Źěkowny, až Kněz nas na kuždem dnju našogo žywjenja pśewóźujo. A wjelim wót nas jo lěśe bogaśe z płodami wobraźiło. Pilnje su se žni domoj wózyli. Ale pśi tom njedeje se zabyś luźe, ako njamaju tu gluku, až mógu swójski sad a zeleninu žněś. Bog co a nas pšosy, až my źělimy, źož něco wótedaś móžomy. W našych cerkwjach se swěśi w nazymje namša ku góźbje źěka za žni – k źěkoju za dary pśiroda, k zawustaśu a źělenju. Sobotu, 27. septembra, su śěgnuli źiśi z pisanymi wózykami pó Kśišowje. Su zběrali dary k žnjownemu swěźenju a jim su bogaśe wobraźili. Kóše połne jabłukow, kulkow, banjow – tak wjelike a śěžke, až źiśi su musali starjejše zazwóniś, aby wóni pśi nosenju pomagali. Městno pśed hołtarjom w kśišojskej cerkwi jo se malsnje połniło ze zežywidłami. Pśedwiźone su za to, až Chóśebuska tofla je pótrjebnym luźam rozdawa. Pjerwjej pak jo jich naglěd wjaselił woglědaŕki a woglědarjow žnjowneje namše. Faraŕ Klaus Natho jo prjatkował wó profeśe Jesaja. Ten jo pśed wušej 2.700 lětami žywy był.