Pepe jo kradu tužny. Ako glěda k słyńcu, zawupytnjo, až jo južo wótpołdnjo a hyšći njejo swóju familiju namakał. Ze schyloneju głowu šampli pśez dwór a njewě, źo dej dalej pytaś. „Dwór jo tak wjeliki, wóni mógu wšuźi byś!“, se mysli mała gus a płaco. Łdzy južo dołoj padnu, tak až Pepe wšo mutnje wiźi. „Ej, ty pimplak, sy mě z twójim drěśim zbuźił!“, tak zaklincyjo sćakły głos. Pepe se wulěkajo a se wobglědnjo. „Chto tam jo?“, woła piletko, dokulaž hyšći njamóžo wšykno derje wiźeś. Jogo měšk (Daunen) jo južo mokšy a wón šmekujo sol. Ako zasej bytšo wiźi, zawupytnjo, až pśi groźe lažy stary, mały pjas, kenž wódychajo. Wón ma južo běłe włoski na pysku a někotare zuby jomu feluju. „Sy ty to gronił?“, se dopšašajo piletko a pjas wótcynijo prědny raz swójej wócy. Wón pokažo swóje tupe zuby, aby tšachotnje wuglědał, ale Pepe se njebój. Z takim wuglědom njenapórajo styrinogac tšach. Ako pjas to teke markujo, se pśemyslijo drugu strategiju: „Wiźiš někogo drugego how, kenž by mógał to groniś?“ Pepe tśěso z głowu a šampli k nim. „Móžoš mě pomagaś?“, pšaša gusycka naźejuca.