Z Górneje Łužyce/Oberlausitz. Tak ako kužde lěto jo se teke lětosa wósebnje w Budyšynje a w tamnych serbskich katolskich stronach mjerwiło jatšy z gósćimi z cełeje Nimskeje a z młogich drugich krajow. Głownje serbske tradicije a nałogi su pśiwabili wjele towzynt narskich luźi.

Nejwětša atrakcija jo było, to se wě, woblubowane jatšowne rejtowanje jatšownicu. Na tych źewjeś procesionach su tenraz licyli dogromady 1.376 rejtari. Nejwětša a pó casu teke nejdlejša jo była ta z městaška Kulow (Wittichenau) do Ralbic (Ralbitz) z 338 rejtarjami, ako wobstoj z jadnogo serbskego a jadnogo nimskego źěla. Druga nejwětša jo była ta z Ralbic do Kulowa z 272 kónjami. Nejmjeńšy z 48 rejtarjami jo był tenraz ten jatšowny „pśeśěg“ z Baćonja (Storcha) do Radworja (Radibor).

To jatšowne rejtowanje ako kśesćijański serbski nałog jo něźi 500 lět stare. Na njom se wobźěliju jano muske, ako su nanejmjenjej 18 lět stare. W slědnem casu pak su pśiběrali diskusije, až by mógali se pśi tom teke wobźěliś žeńske. Tak su byli lětosa na pśikład w Radworju napisma „Žeńske na kónje“ k cytanjeju. Te pak su se spěšnje zasej wótpórali.