Z Wózwjercha/Wusswerk. Wobydlarje w tej małej błośańskej wjasce Wózwjerch njewěźe tak pšawje, co su z nimi cynili. Na jadnom boce – něźi kilomejtaŕ zdalona – jo wjas Stara Niwa (Alt Zauche) (z njeju słušaju ga do jadneje gmejny) a na drugem boce, ceło blisko jo wjas Nowa Niwa (Neu Zauche). Wobej słušatej pó rozsuźenjach sudnistwa slědne lěto do oficialnego serbskego sedleńskego ruma w Bramborskej. A ten mały Wózwjerch wěcej nic, kaka źiwna wěc, ako nichten zewšym rozměś njamóžo a teke njoco. Sudnistwo pak jo to łoni w juliju tak rozsuźiło. Tam to serbske wěcej njejo – nic ta rěc, nic ta drastwa, nic te tradicije – su byli sudniki měnjece.

We Wózwjerchu pak kśě dopokazaś, až to njejo wěrno a pšawje. Wóni njejsu se powdali, a ten abo drugi, ako tam bydli a njejo se do- něnta z tym serbskim zaběrał, naraz to za wažne ma. Su załožyli na kóńcu slědnego lěta jadno wejsne towaristwo „Wusswerker Freunde“ (Wózwjerchojske pśijaśele). Wósebnje te žeńske ze jsy su byli pśi tom te pilne iniciatorki. Mjaztym licy wóno južo wušej 20 cłonkow.