Nimski zwězkowy prezident jo njedawno gronił – 100 lět pó kóńcu nimskego kolonialnego kněstwa w pódzajtšnej Africe –, až pšosy wó wódaśe za to, což Nimce su nacynili wobydlarjam. Kaki zmysł ma, se zagroniś za złosnistwa prědownikow? W retrospektiwje skerjej žednogo zmysła njama. Njamóžomy zajźonosć změniś. W chóśebuskej Nimskej cerkwi wise na pódpołdnjowem nutśikownem boce někotare epitafy, kótarež spominaju na wójaŕske dyrdakojstwa pšuskego stata abo nimskego kejžorstwa. Tam su zamrěte chóśebuskego wokrejsa pomjenjone, kenž su „padnuli“ w cuzem kraju, daloko wót domownje. Połno zełdganego patriotizma se chwali jich bźezmysłowa smjerś za kejžora a rajch z bibliskim citatom „Nicht njama wětšu lubosć, nježli tu, aby něcht swójo žywjenje za swójich pśijaśelow wóstajił.“ W slědnych lětach žedne šepjerjarje su pominali, až cerkwja dej wótpóraś z nimskeju dokradnosću take pomniki. Wósadna rada jo wótpokazała take pominanje. Z pšawom, ako ja měnim. Rasizm z tym se njezminjo. Mimo nimskeje zelezneje kśice žedne pśekšasnjenja ryśaŕskich statkow we wójnje na tych toflach njejsu.