„A ta wjaska tamkor … Tam nichten wěcej njebydli.“ Tak stoj na slědnem boce knigłow Angely Stachoweje „Slědny dny Strowja“, kótarež su 2020 w dolnoserbskej rěcy wujšli. Knigły, kótarež jo Hartmut S. Leipner pśestajił, su se 2002 nejpjerwjej w górnoserbskej rěcy w Ludowem nakładnistwje Domowiny wudali. Su jadne wót mało dolnoserbskorěcnych prozowych źěłow a tematizěruju wuśěgnjenje w konteksće wuglowych jamow. Angela Stachowa jo se rozestajiła z tym, kaž wósoby wobchadaju z rozžognowanim z lubowanym městnom.

Toś te wósoby su wjelgin wšake a jano někotare wobydlarje a wobydlaŕki su wušej wóstali we jsy „Strowje“. Dwě wót nich stej głownej figurje Karina a Pětš, kótarež stej se wósym dnjow pśed pśeśěgnjenim Pětša zmakałej a se spśijaśeliłej. Stej jadnučkej młodostnej we jsy. Jeju rědowniske towariš*ki su južo dawno pśec a bydle něnto tam a how w cełej Nimskej. Jano mało, kótarež su w regionje wóstali. Wejsańska zgromadnosć jo zrozsedlowana.