Wu Kowalic na Lědach stupa zas a zas slězy źěłarnje tłusty kuŕ do lufta. How se wjeźo 200lětna tradicija dalej: góspodaŕ twari drjewjany cołn.

Wšyken rěd lažy pśigótowany: tśi zbórki wódy, drjewjane dele, stary blach, pódpěry, rucna sykawka – wšo zgótowane doma. Lěźański cołnow-twarjaŕ Karl Kowal (Koal) jo nejpjerwjej dwě dłujkej deli – ten pśiducy pšawy a lěwy bok cołna – pódla sebje gromadu zespinał a połožył kradu tak, až wisytej kradu nad wognišćom. Wón bjerjo k tomu jano chójcowe drjewo z góle Schorfheide, dla tog až „wóno jo rowno narosło“. Wóno musy nejpjerwjej połtera lěta we suchem lažaś, akle pótom dajo se wužywaś za twarjenje cołna.