Z Chóśebuza/Cottbus. Do Dolnoserbskeje biblioteki w Serbskem domje w Chóśebuzu su njedawno kazali Peteroju Beckeroju z Raduša na cytanje. Ten ga njepišo jano pilnje do Nowego Casnika a do kalendera „Stog“, ale z jogo pjera su teke młoge knigły, ako se zaběraju na wšaki part z Błotami. Do Dolnoserbskeje biblioteki jo pśišeł z knigłami, ako běšo južo 2021 wudał. Na zachopjeńku jo rozjasnił, cogodla maju te knigły titel „Spreewaldbahnen“, to groni w pluralu. Napšawdu stej to byłej dwě takej błośańskej zeleznicy, ako stej Błota zwězałej „ze swětom“. Ta prědna jo była ta „kónjeca bona“, ako jo jězdźiła – abo bu śěgnjona – z Chóśebuza do Gójaca pśez Prjawoz a Bělin. Wokoło wósym góźinow jo za tu ceru trjebała. Jězdźiła jo w lětach 1846 do 1879. Jano jadno lěto su trjebali, aby twarili tu „drogu“ za to, a hyšći su wiźeś te zbytki togo, mjazy drugim mjazy Běłeju Góru a Bělinom. Jaden z głownych iniciatorow teje zeleznice jo był Alfred Liersch, bogaty luź z Chóśebuza „Wóna jo swóje nadawki derje społniła, teke za transport młogich wórow“, jo gronił Peter Becker.