„Wón ma wjeliku cesć dla twójeje pomocy, ty połožyjoš chwalbu a pyšnosć na njogo.“ Psalm 21, 6

Drugim byś na pomocy móžoš na wjeleseraki part. A źěk tym, kenž pomogaju njesebnje a z wu-tšobu. Źo take dajo w serbskem cerkwinem žywjenju? Ja se myslim pśi tom na luźe, ako maju awto a na serbsku namšu njejědu sami, ale sobu wzeju drugich. Někotare wót toś takich pomocniwych awtojězdźarjow znajom. K nim słušaju serbski pěsnik Bernd Pittkunings, zastupny jadnaŕ Domowiny Marcus Końcaŕ, serbska ceptarka na wuměńku Ursula Starikowa, ceptarka Dolnoserbskego gymnaziuma Antje Kellowa, dr. Madlena Norbergowa abo kuratorka Serbskego muzeja Christina Kliemowa. Slědne tśi naspomnjete žeńske su cłonki źěłoweje kupki Serbska namša. Zastupna pśedsedarka Spěchowańskego towaristwa a wjednica Chóśebuskego ABCeja dr. Christiana Piniekowa wiźi situaciju tak: „My smy taka specielna wósada. My njamamy žednu cerkwju, źož stawnje gromadu pśiś móžomy. My smy skerjej taka wirtuelna wósada, ak jo pokazana na pśepšosenje wónych wósadow, kótarež swóju cerkwju maju.“