Diese Seite drucken

Lěto lubi jubilej a literaturu

Awtor: Werner Měškank stwórtk, 24. měrc 2022

Stawnje pó mójom narodnem dnju srjejź měrca drapa se nalěśe skóńcnje ze šereje zymskeje póstole. Zapłaśijom jomu lěto z mójeje žywjeńskeje móšynki. Ga ned chapjaju na gumnje tyrlikaś zalubowane ptaški. Kwiśenja krokusow sajźaju jěderne pisane dypki mjazy sprěte spjełka łońskeje tšawy. Z tymi prědnymi pósołami optimizma wence w pśiroźe som se wěsty: To lěto 2022 nam wjele lubi.

Ale nejpjerwjej skrotka naslědk: Spomnjejom se na rozgrono z njezabydnjonym hušym promštom Reinhardtom Richterom (1928– 2004). W lěśe 1991 běštej cerkwina źěłowa kupka „Serbska namša“ (KSN) a huša promštownja Chóśebuz hudałej śańki zešywk z titulom „Dolnoserbska liturgija“. To jo był pó lětźasetkach pśestawki prědny nabóžninski śišć w dolnoserbskej rěcy. Hušy promšt jo se mě tegdy, wěźecy wó ryjnem stawje dolnoserbskeje rěcy, na małej swětocnosći w Serbskem domje hopšašał: „Co sebje mysliśo, kněz Měškank, kak dłujko źe buźo trjeba, až se organizěruju namše w dolnoserbskej rěcy?“ - „To jo hopacne pšašanje“, som jomu wótegronił. „Pšašajmy lěpjej za tym, co musymy cyniś, aby stawnje dobre póbitowanja měli. Pótom luźe pśidu.“

artikel pógódnośiś
(0 )
Pšosym zalogujśo se, cośo-li komentar dodaś