Serbske wósadne wótpołdnjo ze zgromadnym spiwanim, bjatowanim a cytanim ma w Slěpem swóju tradiciju. Wósada jo wót 1992 organizěrujo, a to styri raz wob lěto. Łoni w septemberu jo fararka Jadwiga Malinkowa ako gósća wuwitała fotografa Jürgena Maćija z Budyšyna. Wón jo pśednosował na temu: „Naša domownja, naše jsy“. Wót 1983 jo wusko zwězany ze slěpjańskim regionom. 
Ten 70. Serbski ewangelski cerk-winy źeń 28. a 29. maja w Slěpem jo zjadnośił Serbow z cełeje Łužyce a z drugich stron Nimskeje. Samo z Českeje su gósći pśijěli. Pó 1958, 1967, 1991 a 2011 jo cerkwiny źeń se wótnowotki wótměł w Slěpem. Wó jogo wopśimjeśach a wó Slěpjańskej wósaźe ze swójimi wósymi jsami jo se rozgranjał Andreas Kirschke z fararku Jadwigu Malinkoweju.
Fararka Malinkowa, za co stoj głowny motiw cerkwinego dnja „Wóni pak wóstachu wobstawne. Sie blieben aber beständig“?
Jadwiga Malinkowa: To jo bibliski citat z Pósołskich statkow 2, 42. Tam móžomy cytaś slědujuce słowa: „Sie blieben aber beständig in der Apostel Lehre und in der Gemeinschaft und im Brotbrechen und im Gebet.“
Wó co pśi tom źo?