„Tym Boga lubujucym wšykne wěcy k lěpšemu sobu pomogaju“ (List sw. Pawoła na Romarjow 8,28)

Prědna połojca lěta jo južo pśisamem mimo. My kśesćijany na to se myslimy na swěźenju Jana. Na kalendarju to derje wiźimy: Narodny źeń Jana (24.6.) a narodny źeń Jezusa (24.12.) stojtej sebje kradu napśeśiwo. Jan groni: „Ten samy dej rosć, ja pak dejm wóteběraś.“ (Evangelium sw. Jana 3,30) .

Połcas w lěśe. Połcas w žywjenju. Krotka mjazybilanca: Co jo se nam dotychměst raźiło? Co hopaki a njederje wótejźo pśi nas w familiji, w našej jsy, w našom měsće abo kraju? Cesto mě luźe gronje: „Co to dej, my njamóžomy na tom nic změniś.“ A to se mě zewšym njespódoba. Pśeto pśi se myslim: Gaby my jano tšochu skobodnjejše byli a lěpjej gromadu źaržali, pón by mógli wjele změniś. Ale cośo zewšym něco změniś? Wšo to swójo płaśi. Jan jo změnu ze swójim derjeměśim zapłaśił.