Z Chóśebuza/Cottbus. Luźe tuchylu njejsu glucne. Źiśi nic, stare a starše nic, a teke młoźina nic. Wšykne maju na wšaki part z teju pandemiju swóje wjelike starosći a wušparanja, rowno tak z młogimi zakazanjami a dalšnymi napšawami, kótarež kněžaŕstwa a amty wobzamknuli su. Te pótrjefiju nic jano dotychměst nješćěpjonych, ale źěła teke šćěpjonych a „wustrowjonych“.

Teke zapust padnjo rowno tak ako slědne lěto do togo njewěstego a njerědnego casa. To wósebnje młodym luźam wjelgin, wjelgin bóli. Južo łoni běchu pód tym bejnje śerpjeli. Docełego pak njejsu se dali zapust a camprowanje skazyś a zakazaś. W młogich jsach běchu se toś wšake wumyslili, kak mógu w małej formje zapustowaś – w Gołbinje, w Kśišowje, w Janšojcach, w Rogoznje a hynźi.