Z Baršća/Forst. Na reformaciskem dnju jo se wótměła serbska namša w měsćańskej cerkwi St. Nikolai w Baršću. Jo to był nowum za baršćańsku wósadu, za serbsku wósadu a z tym za cerkwine stawizny Dolneje Łužyce. Njejo znate, ga jo se how slědna serbska namša swěśiła, Arnošt Muka pišo wó pśenimcowanju regiona južo w 17. stolěśu. Znate jano jo, až jo se we wójnje, we kótarychž slědnych wójowanjach Baršć jo stojał sobu we srjejźišću, něgajšna serbska cerkwja (Landkirche abo St. Marien) wótpaliła a samo ta cerkwja, w kótarejž smy njeźelu namšu swěśili, St. Nikolai. Wóna pak jo se zasej natwariła a pśed krotkim wjelgin rědnje saněrowała. Wó tom wšom jo pó namšy wulicował cłonk cerkwineje rady Frank Henšel. A wósebna zajmnostka we tom zwisku běšo, až smy mógali woglědaś wuchowany talaŕ za oblaty za Bóže blido (patenu) ze stareje serbskeje cerkwje. Toś ten wósebny eksponat jo nam Serbski muzej w Chóśebuzu za toś tu namšu wupóžycył. Nejwažnjejšy nowum pak běšo, až jo namšu źaržał relatiwnje nowy faraŕ we tej wjelikej wósaźe, Tobias Pawoł Jachmann. Namša běšo dopołnje w serbskej rěcy a z Bóžym blidom.