Hilda Kutśankowa z Budyšyna jo w Dolnej Łužycy znata paršona, ako se wjele lět angažěrujo za dolnoserbsku rěc. Wóna jo swěśiła njedawno 80. narodny źeń. We swójej bydleńskej śpě stoje njelicne słowniki, gramatiki a druge knigły, kótarež su jej pśecej k ruce. 
Słowniki, gramatiki a leksikony su jej kuždy cas k ruce. Wóni stoje na pólicy we jśpě, we srjejźnem rědu. „To jo mój nejwažnjejšy źěłowy rěd a žrědło wěźenja“, měni Hilda Kutśankowa (80) we swójom bydlenju w Budyšynje. Akle pśed krotkim jo pśestajiła „starjejšyny list“ Serbskego šulskego towaristwa do dolnoserbskeje rěcy. We njom stoje nazgónjenja z prakse, źiśece gronka, gójcojska rada, ideje k baslenju a wjele wěcej. Ten list pśiźo dwójcy na lěto. Hilda Kućankowa jo pśe-stajiła teke dolnoserbske teksty za brošuru 50 lět Centralna olympiada serbskeje rěcy a 25 lět Serbske šulske towaristwo. Za kulturny casopis Rozhlad korigěrujo stawnje dolnoserbske teksty. To źěło pomina wót njeje kradnosć a pilnosć. Wóna jo pisała južo nastawki za Serbsku pratyju, akle gano za źiśecu pratyju za lěto 2017.
We wobyma serbskima rěcoma doma
„Ja se cuju we wobyma serbskima rěcoma doma“, wulicujo ta Budyšynarka a dopomina se: „Až do mójogo wuměńka som pśisamem jano dolnoserbski pisała. Wjazym dolnołužyskich luźi mam wjelgin lubo“. Wóna cesći jich wótwórjonosć, wutšobnosć, góspodnosć a direktnosć.
