Ingmar Steffen jo bórkojsku jatšownu gusku sobu pśinjasł do Slěpego, glich jatšy su južo dawno mimo. Wón jo gronił, až móžoś tu gusku hyšći k swětkam jěsć– gaž ju zamócyjoš we mloku a wóźe. Tak pšawje njejsu Slěpjanarki do togo wěriś kśěli. 
Chto wót nas njeby měł wobraz wót cołnowanja pśez Błoto něźi w albumach a priwatnych archiwach? Zwětšego to wjele nas ma.
Samo naše starjejše, jich mamy a nany a samo starjejše tśeśego naroda su mólowali na tšugach a na Rěce wokoło Bórkow a Ljubnowa. W Bórkowach jo toś Foto.Steffen měł wěsty monopol. Stary nan stwórtego naroda Ingmara Steffena, Heinrich Steffen, jo se wót lěta 1885 zaběrał z fotografiju. Loda pśi bórkojskem wustawadlišću hyšći źinsa eksistěrujo. Mějaŕ jo Ingmar Steffen (56). 140 lět jo stakim błośańska fotografija we familijowem wobsejźeństwje.
Stawizny familije su bogate na dopomnjeśach. Ku fotowemu wobchodoju jo pśišeł gósćeńc, wót lěta 1920 su w zalu kino pokazowali. Až do lěta 1929 su to nimy filme byli, pótom su byli zukowe filmy. Źinsa jo ten historiski zal „Śpa stawiznickow“. Tam pšosy Ingmar Steffen na pśednoski wó bórkojskich stawiznach, wósebnje za turisty. Pśecej pokažo toś historiske fota z njewucerabnego familijowego archiwa. Ten archiw dowólijo doglědy do stawiznow jogo familije a pokažo wušej togo žywjenje wšednych luźi we Błotach, pódstajone z fotami wót lěta 1885 sem.