Pśedawanje buźo se hynac organizěrowaś, ale kupowarjow, kótarež mógu rownocasnje w loźe byś, jo tak a tak měnjej. Mějaŕka Birgit Glodnyjowa groni k tomu: „Rědujomy pśedań hynacej. Njeźiwajucy na struse a stykane kwětki, kótarež w našom regalu prezentěrujomy, pśiwzejomy žycenja kupowarja. Pśigótujomy te nadawki a skazaŕ móžo cakaś pśed lodu. Jolic až jo wšo gótowe, informěrujomy kupowarja a wón móžo produkt pśiwześ. Z wjaselim wiźimy, až kupowarje taku mału wósebnosć akceptěruju a rozměju“.

Wjeliki źěl pśedewześa „wu Głodnyjojc“ jo pśecej zgótowanje wěncow a stykanych kwětkow za rowy było. W tom wobłuku zawupytnjo Birgit Glodnyjowa tuchylu lažke pśiběranje nadawkow: „Pśecej su mjasece mjazy decemberom a februarom wóne byli, źož nejwěcej luźi jo wumrěło. Weto se njerownaju licby kuždego lěta, dla cogož njamógu twarźiś, až mamy korony dla něnto bejnje wěcej cyniś.“

Drugu z koronu zwězanu temu pśekupcaŕce wó wjele wěcej zaběrajo. Jeje młode sobuźěłaśeŕki maju doma zwětšego źiśi w šulskem starstwje, za kótarež muse „pomocnu wucabnicu“ graś.