Diese Seite drucken

Rozžognowanje a spominanje

Von Annelie Adamojc Donnerstag, 30. Juli 2020
Janšojske jatšowne spiwaŕki su spiwali serbske kjarliže a arije na namšy pśi zwónicy. Foto: Annelie Adamojc

Rozžognowanje w Budyšynje

Jan Malink pśestanjo lětosa ako serbski promšt. Ako taki jo statkował w cerkwinem wobceŕku Budyšyn-Kamjeńc, teke w šlazyńskej Górnej Łužycy – a se wě jo teke póbył w Dolnej Łužycy.

Pśedslědnu njeźelu jo se wósada z nim rozžognowała, w Tachańtskej cerkwi swětego Pětša w Budyšynje. Na tu dwójorěcnu namšu jo pśišło wjele gósći z cełeje Łužyce a ze Sakskeje, tek generalna promšcyna Theresa Rineckerowa wót našeje krajneje cerkwje EKBO a zastupniki Spěchowańskego towaristwa za serbsku rěc w cerkwi (STSRC). Prjatkował jo promšt Malink sam a jo slědk glědał na swóju dobu ako dušepastyŕ a jo gronił, až jo wjelgin źěkowny za tu gnadu, až jo mógał farariś a Jezusoju drogu biś.

Malink jo teke na politiskem pólu aktiwny był, a ako serbski zastupnik pódla był na kulowatem bliźe w Barlinju. Wótglědajucy wót togo lažy Malinkoju na wutšobje, až móžo w našom chwatnem casu kontinuitu kśesćijańskeje wěry dalej dawaś. Něnt se wjaseli na nowe horiconty a nadawki, což jo wótwisne wót mócy, ako Bog jomu nadalej dawa.

(0 )
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten