Diese Seite drucken

Lubosć w casach cholery

Von Gregor Wieczorek Donnerstag, 26. März 2020

Som se pśedewzeł, nic njenapisaś wó mrětwje. Kak jo to pak móžno we tych casach, gaž problemy wjelikego swěta su se zasej derili do Serbow? Nadalej jano powědaś wó narodnych drastwach, wó rewitalizaciji mamineje rěcy?

„Napšawdu, som žywy w śamnych casach! / Dowěrliwe słowo jo głupe. Coło bźez ropow / pokazujo na njecuśniwosć. Smjejaŕ / tšašnu powěsć hyšći njeznajo. / Kake casy to su, gaž / rozgrono wó bomach jo pśisamem z grěchom, / dla togo až mjelcanje k wjele njestatkam na se ma! / Ten, kenž w měrje pśez drogu źo, / drje njejo k dostaśu za pśijaśelow, / kótarež w nuzy su“.

Tak jo Bertolt Brecht basnił we basni „Na pótomstwo“. Jo to tak? Kněz BB hyšći njejo wěźeł, až rozgrono wó bomach źinsa wopśimjejo wšykne problemy swěta. Kak móžomy našu rěc woplěwaś, gaž se njesmějomy zejś pód lipami? Gaž lipy a druge bomy su zeschnuli? No, derje, zachopmy powědaś wó bomach. To buźo rozgrono wó tom, kak buźomy w pśichoźe žywe. Nadpismo togo komentara jo titel knigłow kolumbiskego awtora Gabriela G. Márqueza. Špańske słowo „cólera“ njejo jano ta chórosć cholera, ale ma pśedewšym drugi wu­znam: „rozgórjonosć, gniw“.

(0 )
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten