Z Limbarka/Limberg. Limbark a to serbske – to jo taka wěc. Swěśe tam zapust z wjelickim elanom a wjele, wjele wobźělnikami. Maju južo wokoło 40 lět muskecy a młoźinski zapust separatnje a to z tak wjele pórami, až w Limbarku njejo tšach, až muse skóro zgromadny zapust swěśiś, dokulaž howacej pśemałko pórikow jo. Samo suma nacamprowanych pjenjez jo dojśpiła lětosa zasej nowy rekord.

Ale až ten zapust serbski nałog jo, to kuždemu wědobnje njejo. A rowno tak jo to z jatšownym wognjom a majskim bomom. Žnjowy swěźeń njejo tamna młoźina južo dwě lěśe wěcej organizěrowała. Su měli w slědnych lětach pśemało gósći a ta ceła wěc njejo se rentěrowała.

W Limbarku njejo žednje Domowinska kupka była abo druge iniciatiwy, ako na to serbske wósebnje glědaju. Dlatog jo to wědobne za to serbske dosć małke. Jadnučka wěc jo serbska wucba w kśišojskej šuli, źož wětšyna limbarskich źiśi chójźi. Wobźělenje na serbskej wucbje jo wjelike a dlatog jo naźeja, až dalšne generacije wětšu wutšobu za to serbske změju.