Diese Seite drucken

„Wjasele, tradicija, spiwanje a rejowanje“

Von Marion Hirchowa Donnerstag, 13. Februar 2020
Vincent Nowak (Noack) a Kwickojc Anna (Quitzk) na zapusće – za našym zdaśim ten nejlěpšy pórik pśi rejowanju. Fota: Marion Hirchowa

Z Myšyna/Müschen. Tudska młoźina jo zachadny kóńc tyźenja chytśe zapust swěśiła. Sobotu su camperaki woglědali na wšykne dwóry, a na drugi źeń, njeźelu, jo 14 pórow śěgnuło pśez wjas. Wóni su woglědali na dwór dwěma familijoma tych zapustarjow. Naslědku su šli wjacor na reju.

Prědny woglěd jo był wu Schwarzojc. Pśeto jich źowka, 15lětna Antonia, gótujo prědny raz sobu. „Mój bratš jo mě wšo rozkładł a nawucył zapustowe spiwanja“, jo wóna Casnikoju wulicowała. Ta drastwa, ak jo měła woblaconu, jo była wót jeje stareje mamy Sieglinde – a wóna jo Antoniju teke wuwoblekała: „Mej smej pótrjebałej jano nowu šorcu a šerpu, wšo druge jo pasowało“. Antonia a jeje bratš stej ze zapustom wótrosłej, južo jeju stara mama jo zapust swěśiła a teke mama! „Gaž buźo jubilejny zapust, buźo mama zasej sobu swěśiś“, jo Antonia nam pśiwołała a z tym zrownju pópadnuła Budyšynojc Juliana a chopiła z nim walcaŕ rejowaś.

(0 )
Bitte anmelden, um einen Kommentar zu posten