W lěśe 1991 su w Serbskem domje w Chóśebuzu załožyli Dolnoserbsku biblioteku.W tych doněntejšnych 28 lětach su młoge źěłali w toś tej wažnej dolnoserbskej instituciji. Nejpjerwjej Veronika Grosserowa, pózdźej Renate Dabowa, Berndt Kamjeńc a Hinc Kosak, pón Gerda Wěrikowa a na kóńcu Veronika Žurowa. Ta jo samo 11 lět dłujko, až do junija togo lěta se starała w nadawku Domowinskeje župy a serbskeje załožby za biblioteku. Něnt jo ten amt zasej pśewzeł jaden muski, ga Bernd „Pytko“ Pittkunings, ten znaty dolnoserbski pěsnikaŕ a spiwaŕ. Casnik jo se z nim rozgranjał.

NC: Kak sy k tomu pśišeł?

Bernd Pittkunings: Załožba za serbski lud, jeje chóśebuske wótźělenje , jo pytała někogo, ako by kśěł wześ dolnoserbsku biblioteku do swójich rukow. Wóna ga jo něnto połnje zagronita za biblioteku. To jo mě wjelgin wabiło, som se pśipowěźeł a sam to dostał. Wjelgin som se pśez to wjaselił.

Dla cogo?