Dr. Bernd Fabritius, zagronity pla nimskego kněžaŕstwa za nastupnosći narodnych mjeńšynow, jo na zgromaźinej Domowiny w Chrósćicach Domowinu cesćił a se jej źěkował za „wjelicke źěło, wěcownosć a glědanje do pśichoda“ a za „cesny angažement“. A wón jo rozkładował tu wažnosć słowa „domownja“, kótarež se we mjenju Domowiny chowa. Za jogo suźenim jo to wósobinske cuśe a město, źož cłowjek se cujo pśisłušny. To słowo njejo zewšym zestarane daniž zachadnemu casoju pśiwobrośone. We njom su zwězane kórjenje ze zachadnosći z póstajanim pśichoda. A wóno dajo luźam identitu. A to jo teke za kněžaŕstwo wusoka gódnosć, což se wuznajo mjazy drugim z pomjenjenja: „ministaŕstwo za domownju“. Statki Domowiny měrje se na zeźaržanje serbskeje rěcy a na to, aby we casu pśeměnjenja góspodaŕskich strukturow serbski lud we swójej domowni pśichod měł. Starosć dla pśichoda rěcy a kultury źěle z Domowinu teke druge etniske mjeńšyny. Stakim jo wažne, młoźinu zapśěgnuś, pśeto jano, chtož z rěcu a kulturu górjej rosćo, móžo ju we pśichoźe dalej daś.