Lube źiśi,

slědny tyźeń jo był źeń Mikławša. Wjele źiśi jo stajiło škórnje pśed źurja. Mikławš jo tam dejał zawó-stajiś słodkosći.

Dajo teke druge nałogi na dnju Mikławša. Jaden nałog maju w Bremenskich stronach (a hynźi). Tomu se groni „Nikolauslaufen“ abo dolnonimski (platt) „Sunnerklaaslaufen“. Wjacor 6. decembra wupóraju se źiśi a chójźe wót domu do domu a pšose wó słodkosći. Tak jo nam wulicowała na pśikład jadna śota z Worpswede. „Som se pśewoblakła pak ako Mikławš a se sama wupórała na to pšosenje. Howacej su se źiśi zgromadnje wupórali z měchami, pśewoblacone ako tśo swěte krale. Tak su spiwali a pšosyli wó słodkosći. W měchach jo na kóńcu wšykno se gromaźe lipało, bomse, wórjechy a placki. Źinsa źiśi hyšći pśidu. Dolnonimska rěc ale njejo wěcej słyšaś, a cesto zewšym njespiwaju, kśě jano něco měś.“