Dešno/Dissen. Njeźelu w dešańskej cerkwi su spominali na to, až pśed 30 lětami, w lěśe 1987, su prědny raz kazali na „serbske nabóžne wótpołdnjo“. Słowo „namša“ njejsu te iniciatory se wěrili groniś, pśeto su měli tšach, až DDRske zastojnstwa budu jim to zmakanje zakazaś. To jo był zachopjeńk regularnych serbskich namšow nowego casa. „Móžomy groniś, až jo se nam z Bóžeju pomocu zglucyło serbske kśesćijańske žywjenje zasej wótžywiś“ – jo groniła na zachopjeńku namšy Christina Kliemowa z Dešna, jadna wót tych głownych iniciatorkow togo gibanja. Tencas njejsu razka serbsku agendu měli, njewěźecy, až Šwjelina agenda lažy hyšći najśpě na farje. Stakim njejo dało žednu liturgiju, te namšarje su wuspiwali žedne kjarliže, su bjatowali a lazowali prjatkowanje z Tešnarjowych knigłow.

Namšu jo źaržała dešańska fararka Katharina Köhlerowa. Wóna jo wobspomnjeła, až faraŕ Šwjela jo zawcasa dał na korje serbske špruchy z biblije napóraś – a rownož serbske namše su wopśestali, ga te špruchy su weto telik lět warnujucy a napominajucy na namšarje wótgórjejka glědali.