W našom rěźe wó starjejšych, kótarež powědaju wěcej ako jadnu rěc ze swójimi źiśimi, pśedstajijomy źinsa Gregora Kliema. Z nim jo powědała Stefanie Krawcojc.

Nowy Casnik: Źo sćo Wy žywe?

G. Kliem: Bydlim z partnarku Katharinu a synom w Lipsku.

Wót źo pochadaśo?

Ja som z Dolneje Łužyce (Chóśebuz /Dešno), a Katharina z Barlinja. Naš Janoš/Janosch jo 1½ lět stary a naroźony w Lipsku.

Kaku rěc powědaśo doma?

Powědam wót zachopjeńka konsekwentnje serbski ze synkom, pó principje „jadna paršona – jadna rěc“. Z Katharinu powědam nimski. Wóna z Janošom nimski powěda. Mója mama z nim teke konsekwentnje serbski powěda, ale božko se tak cesto njewiźimy. Janoš móžo južo wšake słowa we wobyma rěcoma groniś.

Rozmjejo Katharina serbski?

Wóna po źělach rozmějo – to pak pśiběra, dokulaž kuždy źeń ze synom pasiwnje sobu wuknjo.

Sćo teke měli wobmyslenja?

Ja (hyšći) njamógu 100% serbski. Togodla mam casy problem, se dosegajucy wugroniś. Ale tak až ten małki wěcej a wěcej wuknjo, markuju, což ja hyšći njewěm a to musym pón se pśiswójiś.

Kak cesto sćo we Łužycy?

Smy snaź raz w mjasecu w Dešnje.