Dobry źeń, lube źiśi a druge luźe,

cas jo zasej tak daloko był. My, źiśi ze źiśownje Tyca w Hochozy, smy zasej kokot swěśili.

Móžośo se hyšći na to dopomnjeś? Slědne lěto jo wjelgin wjele dešća było a smy musali do gósćeńca. Lětosa smy z wjedrom gluku měli. Słyńco jo swěśiło a jo dosć śopło było na športnišću.

13 źowćow a 12 gólcow su sobu gótowali. Gólcy su pilnje na drjewjanych kónikach rejtowaś zwucowali a źowća su žabki karowali. To smy pón sobotu, 19. awgusta, gjarźe pokazali.

Kněni Lehnitzkojc jo za naše 13 źowćkow serbsku drastwu pśigótowała. Wutšobny źěk jej za to. Teke wótkubłaŕki su se serbsku drastwu woblakli. Gólcy su měli woblak.

Wšykne su se w źiśowni zmakali a pón z muzikaliskeju pódpěru a kónikami do starego športnišća maršěrowali.

Tam smy nejpjerwjej rejowali a pón jo kněni Weichert-Glaserowa, kótaraž jo šefowka źiśownje, kuždego gósća na nimski a kněni Rootowa na serbski wuwitała.

Rejtarje su se nejpjerwjej wogrěwali a słodkosći wóttergnuli. Wótměnjajucy se su gólcy rejtowali a źowća su žabki karowali.