Serbske šulske towaristwo jo stwórtk organizěrowało we jsy Horki (Horka), srjejź katolskeje serbskeje Łužyce, rědny źeń za źiśi ze serbskich źiśownjow, kótarež wóno zastoj. Z Dolneje Łužyce stej se wobźěliłej źiśownja Villa Kunterbunt w měsće a źiśownja Mato Rizo w Žylowje. Bus jo źiśi zajtša dowjadł do jsy Jaseńca/Jeßnitz. Wóttam su pěšy gnali do Horkow. Pśi droze su na nje cakali wšake stacije a graśa, ak maju cyniś ze serbskimi legendami, wósebnje z nyksom a lutkami. Źiśi su piknikowali, wótkubłarki su jim lazowali wulicowanja. A južo su dejali wugódaś prědne gódanje: kak tykańc rozkšajaś a pśi tom tu kšomu cełu wóstajiś a kak wódu z kružka wupiś, tak, aby gubka se togo kružka njedotyknuła. Pśipódla su lažali nož a słomjane spjełka k piśu.

Źiśi su se wuběgowali, źaržecy źěžu z gusku, ak njejo směła wen padnuś. Su baslili wutki z papjery a dejali wugódaś, kótare wěcy słušaju do rěki a kótare nic, a wjele drugego.