Chóśebuz/Cottbus. Julija Šmidtojc z Mósta, něnto studentka na ceptarske w Lipsku, rozwucujo źiśi wuběgarjow we nimskej rěcy, a to na Wušej šuli Paula Wernera w měsće, źož źaržy jim raz we tyźenju styri wucbne štundy. Te źowća a gólcy su 13 a 14 lět stare a su pśišli do Łužyce ze Syriskeje, Iraka a Afganistana. Pśed krotkim su se rozgranjali wó rěcach, kótarež kuždy wót nich powěda, a ta ceptarka jo jim wulicowała, až móžo teke serbski. Wóni su se pšašali, kaka rěc to jo, a wóna jo jim dejała kradu rozkłasć, chto Serby su a kaku rěc a kulturu maju. „Wóni su byli wjelgin interesěrowane a se źiwowali, až ta druga rěc na toflach w měsće jo serbska – wóni su se myslili, až to jo pólska rěc“, jo Julija Šmidtojc Casnikoju wulicowała. Pśiducy raz jo pśišła do šule serbski woblacona. Kak su te wukniki a wuknice reagěrowali? „Jim jo se mója drastwa wjelgin derje spódobała, wósebnje tym źowćam. A teke někotare wucabniki, ak su se ze mnu w šulskej wjažy pózmakali, su mě njezjapki na serbski gronili: Dobry źeń. Tam som se ja źiwowała“.