Pśed tśimi tyźenjami, pśi góźbje kubłańskego wjeraška Iniciatiwy za Serbski sejm smy wótśišćali teze dr. Christiany Piniekoweje, co dejali cyniś a kak se zaźaržaś, aby luźi we serbskem powědanju wuskoboźili a wukšuśili. Na nje jo nam a awtorce wótegronił naš lazowaŕ Frank Matijašk z města, 44lětny wótkubłaŕ. Wón wuknjo pilnje serbsku rěc. Z togo pisanja jo nastało chytše a pówucne rozgrono, kótarež comy how we originalu wótśišćaś. Teke dla tog, až se nam wjelgin spódoba pśijaznosć togo rozgrona – tak deje se za našym zdaśim pśecej serbske diskusije wjasć. Maju-li naše lazowarje swóje myslenja k tej nastupnosći, ga kśěli je nam tejerownosći raźi zjawiś.
Frank Matijašk: Som cytał artikel Teze: „Co cyniś, aby lud (zasej) serbski powědał?“ Móje mysli k tomu su: Eigentlich sollte es immer so sein, dass Bemühungen in einer Fremdsprache positiv gesehen werden, egal in welcher. Beim Wendischen ist es nun so, dass die Sprache im Aussterben begriffen ist. Muttersprachler und aktive Sprecher werden weniger. Von daher ist jede Bemühung ein Beitrag zum Erhalt.
