Wó wjelikem Serbskem swěźenju 20. a 21. awgusta w Janšojcach jo se wjele rědnego a pšawego pisało a wulicowało. Mjazy drugim wó tom, až to jo był napšawdu teke swěźeń serbskich drastwow z cełeje Łužyce. Zachadnu sobotu něnto smy dožywili dalšny taki swěźeń, tšochu mjeńšy, ale rowno tak kšasnje „wupyšnjony“ ze serbskeju ludoweju drastwu we młogich wariantach. Jo to było to łapanje kokota w Popojcach w gmejnje Gołkojce. How jo było k wiźenjeju a wobźiwowanjeju teliko serbskich drastwow ako niźi wacej na drugich kokotach w Dolnej Łužycy!

We swěźeńskem kokotowem pśeśěgu smy licyli pśisamem 100 luźi ze jsy. A mjazy nimi smy wiźeli dogromady 59, ako su se woblakli za ten wažny źeń tu serbsku drastwu – tu swěźeńsku abo tu źěłowu, wšednu.

Naprědku jo to była kupka kokotowych źowćow a žeńskich z 20 wósobami, a to wše z wjelikeju popojskeju lapu. Z tym su to byli styri wěcej ako łoni, Zapjacaric Johanna z Rubyna jo je zasej wězała.

K drugemu su to byli dalšne žeńske, źowća a źiśi we wšednej serbskej burskej drastwje, mjazy nimi samo małke źiśi we wózyku!